Dankzij jou, Klaziena, heb ik afscheid kunnen nemen van mijn eetverslaving, van al mijn kernovertuigingen dat ik niets waard ben, van mijn oude gewoontes en ja, ook van goede vrienden. Helaas is dit waar. Zodra je in behandeling gaat zie je ook wie er werkelijk willen dat je beter wordt en wie niet.
Soms moet je dus ook afscheid nemen van mensen die op dit moment niet in je leven en je behandeling passen, omdat ze je geen steun geven of kunnen geven. Dit is niet makkelijk en doet mij ook veel verdriet. Verder neem je afscheid van je eetverslaving als een goede vriend, want ja dat was het eten de afgelopen jaren natuurlijk ook. Het gaf mij troost, het gaf mij even een moment van me lekker voelen. Ik moet afscheid nemen van dit oude leven. Het eten gebruiken als troostmiddel, als mijn beste vriend. Dit kan niet meer. Ook al mijn oude kernovertuigingen (en dit zijn er veel).
Hier ga ik ook afscheid van nemen. Dit zal niet zonder slag of stoot gaan. Deze kernovertuigingen heb ik al heel lang en zitten diep geworteld. Kernovertuigingen als ‘ik ben niet goed genoeg’, ‘ik ben het niet waard’. Al mijn oude gewoontes, zoals meteen naar eten grijpen als iets niet lukt of als er negatieve gedachten komen.
Afscheid nemen. Tja, dat blijft moeilijk, maar afscheid nemen zorgt er ook weer voor dat er nieuwe dingen in je leven komen. Daar houd ik mij aan vast.
